ഉറഞ്ഞുപോയ മാതൃവാത്സല്യത്തിന്റെ ഗദ്‍ഗദങ്ങൾ.....

പിറക്കാതെ പോയ എന്റെ പൊന്നോമനയ്ക്ക്:


യൌവ്വനാരംഭം മുതലേ ഈ അമ്മയുടെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നത് നീയായിരുന്നല്ലോ. മറ്റൊന്നും....മറ്റൊന്നും തന്നെ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ലല്ലോ. ഓര്‍ക്കുന്നു, ആരായിത്തീരാനാണ് ആഗ്രഹമെന്ന് പണ്ട് ക്ലാസ്സില്‍ അദ്ധ്യാപകന്‍ എല്ലാവരോടും ചോദിച്ചതും,“അമ്മയാവാന്‍” എന്ന തികച്ചും പരിഹാസ്യമായേക്കാവുന്ന മറുപടി ഉള്ളിലൊതുക്കി മറ്റെന്തോ പറയേണ്ടിവന്നതും.അതെ, നിന്റെ പിറവി മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ സ്വപ്നം. മാതൃത്വമെന്ന മഹനീയ പദവി! എല്ലാമറിഞ്ഞിട്ടും നീ എന്തുകൊണ്ട് പിറക്കാതെ പോയി?

എവിടെയാണ് നീ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്? കഴിഞ്ഞ പത്തുവര്‍ഷത്തിലധികമായി നീ വരാത്തതിന്റെ കാരണമന്വേഷിച്ച് ഒരു ഭ്രാന്തിയേപ്പോലെ അലയുകയായിരുന്നില്ലേ ഞാന്‍?ഒരു പിടിവള്ളിക്കായി അന്ധവിശ്വാസത്തില്‍ അഭയം പ്രാപിച്ച് ജ്യോത്സ്യന്മാര്‍ നിശ്ചയിച്ച പാതകളിലൂടെ അന്ധമായി അലഞ്ഞതും നീ കണ്ടതാണല്ലോ.ദോഷങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കാന്‍ വേണ്ടി അമ്പലങ്ങളിലും പള്ളികളിലും നെട്ടോട്ടം എത്ര ഓടി? എണ്ണമറ്റ വഴിപാടുകൾ‍.... പൂജാകര്‍മ്മങ്ങൾ.... എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് കാണാമറയത്തെവിടെയോ നീ നിന്നു.

ജീവിതത്തിലെ എല്ലാവിധ സുഖസൌകര്യങ്ങളും മാറ്റിവച്ച് വിധിക്കെതിരായി പോരാട്ടം ഞാന്‍ തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. അനേകമനേകം ഹതഭാഗ്യര്‍ക്ക് ജീവിതസാഫല്യം നേടിക്കൊടുത്ത ദൈവതുല്യരായ ഡോക്ടര്‍മാരുടെ ആസ്പത്രികളിൽ‍, വര്‍ഷങ്ങളോളം പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാന്‍ കയറിയിറങ്ങി. അവിടെയൊക്കെ അനുഭവിച്ച എത്രയോ നരകയാതനകൾ, ഉത്കണ്ഠ മൂലമുള്ള മാനസിക പിരിമുറുക്കങ്ങൾ‍, ഭീമമായ പണച്ചിലവിനെ കുറിച്ചുള്ള ആധികള്‍ എന്നിവ സൃഷ്ടിച്ച വേദനയുടെ ആഴം ഏറ്റവും അടുത്തവര്‍ക്കു പോലും ഇന്നുവരെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലും, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കുഞ്ഞേ,നീയെങ്കിലും അറിയേണ്ടതായിരുന്നില്ലേ?ഈ ദുരിതപര്‍വ്വത്തിലൂടെ പലവട്ടം കടന്നു പോകാന്‍ എനിക്ക് എന്നും പ്രചോദനമായിരുന്നത് ഭാവനയില്‍ എന്നും ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്ന നിന്റെ പൂമുഖമായിരുന്നല്ലോ. എല്ലാ വേദനകളേയും നിഷ്പ്രഭമാക്കാന്‍ പോന്ന നിന്റെയാ കുഞ്ഞുമുഖം!. ഓരോ വട്ടവും അമ്മ പ്രതീക്ഷിച്ചു, നീ വരുമെന്ന്.വിധിക്കെതിരായുള്ള അന്തിമപോരാട്ടമായാണല്ലോ നിന്റെ കുരുന്നു ജീവന്‍ പരീക്ഷണനാളിയില്‍ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്ന ഘട്ടം വരെ പോകാന്‍ ഞാന്‍ തുനിഞ്ഞത് ! ഓരോ തവണയും ഗര്‍ഭപാത്രമൊരുക്കി ഈ അമ്മ കാത്തിരുന്നു. പലവട്ടം പ്രതീക്ഷയുടെ ലാഞ്ചന പോലും തരാതെയും,മറ്റൊരിക്കല്‍ സാന്നിദ്ധ്യമറിയിച്ച് സന്തോഷത്തിന്റെ കൊടുമുടിയില്‍ എത്തിച്ചശേഷം പെട്ടെന്ന് സങ്കടത്തിന്റെ ആഴക്കടലില്‍ തള്ളിയിട്ടും, പിന്നീട് സ്ഥാനം തെറ്റി വളരാന്‍ ശ്രമിച്ച നിന്നെ വേദനയുടെ പാരമ്യത്തില്‍ എന്നെക്കൊണ്ട് ശാപവാക്കുകള്‍ പറയിച്ചും നീ പരീക്ഷിച്ചു.

എല്ലാ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്കുമൊടുവില്‍ ഇന്നിതാ,ഈ അമ്മ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.എന്തിനാണ് നീ ഈ അമ്മയെ ഇങ്ങനെ പരിഹസിച്ചത്? എല്ലാവരുടേയും മുന്നില്‍ ഒരു വിഡ്ഡിയാക്കിയത്? മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷങ്ങള്‍ അറിയാനിട വരുമ്പോൾ, മനസ്സു തുറന്ന് അവരെ അഭിനന്ദിക്കാന്‍ കഴിയാതെ, സ്വയം ശാപവാക്കുകള്‍ ചൊരിയുന്ന ഒരു അസൂയാലുവാക്കിയത്? പലരും തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ അടുപ്പിക്കുവാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ഒരു ദുര്‍നിമിത്തമാക്കിയത്? അതുകൊണ്ടല്ലേ കുട്ടികളെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായിരുന്ന ഞാന്‍ ഇന്ന് ഔപചാരികമായി മാത്രം വാത്സല്യം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നിര്‍വ്വികാരയായി മാറിയത്? ഇതിനും മാത്രം എന്തു തെറ്റാണ് ഞാന്‍ നിന്നോട് ചെയ്തത്? അതോ, മുജ്ജന്മങ്ങളില്‍ തെറ്റുകളുടെ ഒരു കൂമ്പാരമായിരുന്നോ ഞാന്‍? കൊന്നും കൊല്ലിച്ചും നിരവധി തവണ ദ്രോഹിച്ച് നിന്റെ ശാപങ്ങള്‍ ജന്മജന്മാന്തരം പേറേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ടോ ഞാന്‍? അതിനെല്ലാം ഉള്ള പകരം വീട്ടലാണോ ഈ ജന്മം?

എങ്കില്‍, ഞാനിതാ, ഒരുപാട് അനുഭവിച്ചു തീര്‍ത്തിരിക്കുന്നു.മാനസികമായും ശാരീരികമായും. ഒരു ഓട്ടപ്പന്തയം പോലെയുള്ള ജീവിതത്തില്‍, മുന്നിലേക്ക് കുതിക്കുന്നവരെ അമ്പരപ്പോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഈ ഞാന്‍ നില്‍ക്കുന്നു, ഒന്നു തുടങ്ങാന്‍ പോലും കഴിയാതെ.....മുന്നിലുള്ളവരാല്‍ തഴയപ്പെട്ട്...

വീണ്ടും ഈ അമ്മ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, ഈ ജന്മത്തോടെ എല്ലാ ശാപങ്ങളും അവസാനിക്കുമെന്ന്.... വരും ജന്മം സഫലമാക്കാന്‍ നീ തീര്‍ച്ചയായും വരുമെന്ന്..... ആദ്യമായി കാണുന്ന ദിവസം സന്തോഷാശ്രുക്കളാല്‍ നിന്നെ മൂടുമെന്ന്......നിനക്കുവേണ്ടി മനസ്സില്‍ കരുതിവച്ച ആ മനോഹരമായ പേര് നിന്റെ കാതില്‍ പറയുമെന്ന്.. മൂകമായ നമ്മുടെ വീട് നിന്റെ കരച്ചിലാല്‍ മുഖരിതമാവുമെന്ന്.. കടകളില്‍ കാണുന്ന ഭംഗിയേറിയ ഉടുപ്പുകളിലും കളിപ്പാട്ടങ്ങളിലും മറ്റും എനിയ്ക്ക് നിരാശാബോധത്തോടെ വിരലോടിക്കേണ്ടി വരില്ലെന്ന്....നീ “അമ്മേ” എന്ന് ആദ്യമായി വിളിക്കുന്ന ദിവസം എന്റെ ഡയറിയുടെ താള്‍ ധന്യമാവുമെന്ന്.... സങ്കല്പത്തില്‍ മാത്രം തെളിഞ്ഞിട്ടുള്ള നിന്റെ അനേകമനേകം ചിത്രങ്ങൾ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാവുമെന്ന്..... അങ്ങനെയങ്ങനെ, വര്‍ഷങ്ങളായി നിനക്കുവേണ്ടി കരുതിവച്ച്, ഉറഞ്ഞുപോയ വാത്സല്യം വീണ്ടും ഉരുകിയൊലിക്കുമെന്ന്.....അതൊരു അരുവിയായി, പുഴയായി, കടലായി നിന്നെ പൊതിയുമെന്ന്........

*--------------------------------------------------------------------------------------------*

വിധിക്കും ദൈവത്തിനുമെതിരെയുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ, പണച്ചിലവേറിയ വന്ധ്യതാചികിത്സയുടെ അങ്ങേയറ്റം വരെ പോകാന്‍ വേണ്ടി, അന്യനാട്ടില്‍ കഷ്ടപ്പെട്ടു ജോലി ചെയ്തുണ്ടാക്കിയ സമ്പാദ്യമത്രയും നിർല്ലോഭം ചിലവഴിച്ച, എന്റെ സ്നേഹനിധിയായ ജീവിതപങ്കാ‍ളിക്കും, എല്ലാ വിഷമഘട്ടങ്ങളിലും താങ്ങും തണലുമായി കൂടെ നിന്ന എന്റെ അമ്മയ്ക്കും, എനിയ്ക്ക് അടുത്തറിയാവുന്നതും അല്ലാത്തതുമായ നിരവധി ഹതഭാഗ്യര്‍ക്കും ഞാന്‍ ഈ കുറിപ്പ് സമര്‍പ്പിക്കുന്നു...